Sfeerimpressie van een magische avond op Fort aan de Klop
collega Titia en een vriendin bezochten de voorstelling van Janneke Jager
collega Titia en een vriendin bezochten de voorstelling van Janneke Jager
Rond acht uur die zaterdagavond troffen we ze in de woonwijk bij Fort aan de Klop. Ze stapten uit de auto die naast de onze geparkeerd stond. Drie vrolijke dames. Op de stoep stond een grote, rieten tas met daarin hun spulletjes. Er bovenop lag een uitgeprinte routebeschrijving naar het fort, zagen we aan het bekende logo. We klapten onze paraplu open. En het stopte prompt met regenen. We keken omhoog, deden de paraplu weer dicht en daar was ‘ie opeens. Die magische regenboog waardoor je bijna zou denken dat de spreekwoordelijke pot goud écht bovenop Huis aan de Vecht te vinden was. Ook de dames stonden zich er aan te vergapen. Gezusterlijk wandelden we door Natuurgebied de Klop naar het fort, op weg naar een avondje cabaret.
Nog voor we de brug over waren, kwam de geur van barbecue ons tegemoet. Ene Peter was bezig zijn 40e verjaardag te vieren, lazen we in het voorbijgaan op het krijtbord bij het Wachthuis. Het zag er inderdaad gezellig uit op het terras en in de brasserie. Onder de tent bij de buitenbar zaten mensen aan verschillende tafels te eten, terwijl anderen koffie of een biertje dronken op de steigerhouten banken en kinderen voetbalden in het gras. Gekleurde lampjes langs de randen van de overkapping gaven het geheel een festivalachtige uitstraling. Het was een dag vol buien geweest, maar nu was het droog.
Achter op het fortterrein stond de enorme tent van Cirque Moustache te wachten tot Janneke Jager haar voorstelling Femme Façade kwam spelen. De tentjes van de kampeerders ernaast vielen er wat bij in het niet. We liepen door het witte circushek en haalden onze kaartjes op bij de kassawagen om vervolgens een plekje te zoeken op de banken rondom de piste. Toen alle plekjes bezet waren – het was duidelijk uitverkocht – begon de cabaretvoorstelling.
We genoten van muzikanten Bas en Nils, de magiër die zijn trucje nét niet verklapte en de liedjes van Janneke, afgewisseld met hilarische en ontroerende sketches (vooral heel herkenbaar voor vrouwen met een klein beetje levenservaring) en een schurend Gronings sprookje.
Toen de pauze aanbrak, was het buiten donker. De knisperende houtvuren en hun flakkerende schijnsel lokten ons naar de buitenbar. We laafden ons aan de warmte van de vlammen en drukten ondertussen snel even de fotoknop in op het mobieltje van de vrouw voor ons. Zij kwam namelijk handen tekort in haar poging een plaatje te schieten van het vuurtje, haar wijntje én het kaartje van de voorstelling.
Het was al laat toen we – ietwat stram van het zitten op de harde circusbankjes – op huis aan gingen. In het witte licht van de bijna volle maan liepen de drie dames vlak voor ons uit, nog steeds vrolijk en keuvelend over een geslaagde avond. Na hun hartelijke afscheidsgroet stapten ze in hun auto, zwaaiden en verdwenen in de nacht.
De voorstelling van Janneke was één van de culturele activiteiten die wij de ruimte geven op ons fort. Ben je ook theatermaker of kunstenaar en op zoek naar een unieke plek om je kunsten te vertonen?
Bekijk haar speellijst.